Dende o BNG de Pontedeume sumámonos á campaña que a nivel nacional esta a desenvolver a nosa organización, colando cartaces e repartindo información entre as e os eumeses, porque O QUE ESTÁ A ACONTECER NON É UNHA CRISE É UN ROUBO!:

1. UNHA SITUACIÓN DE EMERXENCIA NACIONAL

Un 22,3% por cento de paro: 290.000 galegos e galegas. 650.000 galegos e galegas en

situación de exclusión, das cales 120.000 están situación de pobreza severa. 17.000

fogares nos que non entra nin un euro. Un 50% de paro xuvenil. Emigración forzosa masiva de mozos e mozas. Desafiuzamentos a diario. Máis de 80.000 persoas afectadas pola estafa bancaria das preferentes e subordinadas. Liquidación ou recorte de dereitos sociais.

Falta de crédito para autónomos, pemes e familias (mentres se rescata á banca

que especulou e enganou). Explotacións empresas pechadas, en concurso de acreedores

ou absorvidas por capital non galego.

Vivimos unha situación de emerxencia nacional. A nosa economía está a ser

destruída, os nosos sectores produtivos truncados e impedidos, o sector financeiro de

noso descabezado e o conxunto das maiorías sociais roubadas polas políticas da grande

banca e da UE, aplicadas en Galiza e en España polo Partido Popular. O resultado:

empobrecemento social, emigración xuvenil masiva, desertización económica e

caída demográfica. Unha sociedade empobrecida e fracturada e un país que

esmorece.

A lista dos nomes da crise e do roubo é ampla e medra cada semana: Caixanova,

Caixagalicia, Banco Pastor, Pescanova, Caramelo, Atento, General Dynamics, Barreras,

Vulcano, Alfageme, Azkar, R, Banco Echeverría, Lonxanet, Darty, Unísono, ... O tecido

industrial e financeiro de Galiza esta en caída libre e sen rede. Os motivos, coñecidos: a

especulación, as malas prácticas empresariais, a ausencia de auténticas políticas de país,

centradas no desenvolvemento económico de Galiza. As vítimas, tamén coñecidas: as

maiorías sociais, todas e todos os que pagamos a factura brutal dunha crise que non

causamos.

No entanto, o peso da economía galega, a súa autonomía produtiva e a capacidade que

teremos como país para deseñar estratexias de desenvolvemento van camiño de

desaparecer. Non é esaxerado dicir que vivimos un novo colonialismo que nos fará aínda

máis dependentes e submisos.

2. ESTA CRISE É UN ROUBO

Semana a semana asistimos, cada vez de forma máis evidente, ao espolio dos nosos

aforros, dos nosos impostos, dos nosos dereitos e dos nosos salarios para salvar a

banca especulativa española e europea.

No BNG estamos a dicilo claramente. Isto non é unha crise, é un roubo: un roubo ás

clases populares e ás nacións periféricas para salvar á grande banca e maximizar os

beneficios das elites económicas españolas e europeas.

A estafa bancaria das preferentes é roubo. O recorte en gasto social e en servizos

públicos é roubo. A reforma laboral que favorece o despedimento inxustificado é roubo. O

aumento dos impostos para recadar fondos para o pagamento do rescate á banca, é

roubo. A emigración forzosa da nosa mocidade é roubo. A destrución salvaxe e insostíbel

do noso territorio e dos nosos recursos mineiros, enerxéticos, marítimos, ... é roubo. O

impedimento de podermos desenvolver os nosos plans de vida, de podermos garantir

unha vivenda e un traballo digno, é roubo.

O roubo ten responsábeis, e hai que poñerlles nome. O Partido Popular é responsábel

e cómplice desta estratexia económica, como antes o foi o PSOE de Zapatero. Unha

estratexia de resultados terribles para a xente, destinada a cargar todos os custes da crise

naqueles que xustamente non a causaron: aforradores, contribuíntes, traballadoras e

traballadores, desempregad@s, funcionari@s, os servizos públicos, as e os pensionistas,

autónomos, as pemes, a economía produtiva en xeral.

Tanta dor, tanto recorte, tanta receita de austeridade aplicada contra o pobo vai servir

para a recuperación económica? É evidente que non. Dínnolo todos os datos, dínolo a

realidade que vivimos e coñecemos e podemos velo tamén nos países onde se máis

tempo se levan aplicando estas medidas. Grecia ou Portugal poden servir de exemplo.

Teimar neste camiño só nos vai levar a afundirnos máis no pozo.

3. ONDE ESTÁ E QUE FAI O GOBERNO GALEGO?

O goberno galego, cando máis falta facía que exercese como tal, dimitiu das dúas

funcións: transita entre a pasividade, a incompetencia e a complicidade, incapaz de deter

a destrución progresiva do noso tecido económico e das condicións de vida das maiorías

sociais. Cando tiña que poñerse do lado da xente, ponse do lado do grande capital e da

grande banca. Cando tiña que saír a defender ás vítimas, ponse ao servizo dos verdugos.

O Goberno galego está a traizoar os intereses do noso país e da nosa xente e está a

traballar servilmente para aplicar en Galiza as políticas que nos están a empobrecer, que

nos están a mete máis no pozo da crise. Galiza non ten goberno capaz de responder ao

estado de emerxencia económica que vivimos, non hai gabinete de crise á altura da

guerra que libramos.

O Feijoo das festas privadas nos iates do narco, o Feijóo que fai de broker e vai

malvender empresas galegas a Sudamérica, o Feijóo que manipula con man de ferro os

medios públicos que pagamos todos e todas non é capaz de ofrecer ningunha saída,

ningún proxecto de país, ningún horizonte de esperanza a quen hoxe está a ver destruída

as súas aspiracións vitais: as de poder vivir e traballar dignamente na súa Terra.

4. HAI QUE REBELARSE!

O BNG ten claro que desta só se sae desde a rebelión cívica, desde a mobilización social,

desde a toma de consciencia e a resposta colectiva e organizada. É preciso erguer unha

resposta social ampla, plural, diversa, capaz de conectar o campo político, o sindical e

o social, capaz de facer converxer organizacións, persoas e movementos para facer

fronte ás políticas da troika, da grande banca, da Unión Europea e do PP.

O BNG favorece e apoia claramente esa converxencia, estamos rebelándonos na rúa e

ao carón de moitos e moitas outras. Somos os máis, somos multitude as e os que

padecemos o empobrecementos social decretado desde Madrid e desde Bruxelas, e

temos que lle facer fronte. Todas e todos os que sentimos o poder actual coma un

abuso debemos ser quen de tecer colaboracións para dar unha resposta contundente aos

que destrúen o noso futuro, aos que rouban o noso benestar e as nosas vidas.

É preciso xuntar todas as loitas. A d@s aforradores estafad@s polas preferentes e

subordinados, a d@s desempregad@s que procuran fórmulas para saír adiante e ven

recortadas as súas prestacións, a das persoas desafiuzadas pola banca gansteril que

especulou sen control durante os anos do boom urbanístico, a dos traballadores e

traballadoras que vén perigar os seus empregos e baixar os seus salarios, a dos

autónomos e pemes que procuran sobrevivir á falta de liquidez e de crédito que debera

garantir a banca rescatada con diñeiro público, a das mulleres atacadas polas políticas de

xénero do PP que as queren relegar novamente ao fogar, ...

Cómpre reaccionar masivamente diante deste roubo que empobrece ás maiorías

sociais e leva a Galiza á ruína. No BNG facemos un chamamento á colaboración e á

unidade social na resposta ás políticas do PP, un PP que ademais perdeu toda a

lexitimidade ao incumplir sistematicamente todas as promesas electorais coas que se

presentou ás eleicións. A realidade actual e a súa propia actuación só lles deixan un

camiño: dimisión e convocatoria de novas eleicións.

5. HAI ALTERNATIVAS, DESDE A SOBERANÍA.

Ademais de na resposta social, o BNG está poñendo alternativas enriba da mesa, tanto a

nivel sectorial en cada problemática concreta como a nivel xeral, para garantir a

viabilidade, a recuperación económica e a defensa do benestar das maiorías sociais da

nosa nación.

Alternativas viábeis son

? A creación dunha Banca Pública Galega para garantir que o aforro galego se pon ao

servizo do crédito que precisa a economía real, a economía produtiva.

? Un novo modelo de financiamento de concerto, que dea plena capacidade a Galiza

para a xestión dos nosos recursos e permita a posta en marcha dun sistema tributario

propio, coa creación dunha Axencia Tributaria Galega orientada a xestionarmos con

criterios de país os impostos que no noso país se xeran.

? A aposta polo desenvolvemento estratéxico dos nosos sectores produtivos, a

partir dos cales é posíbel construír un tecido económico dinámico que xere emprego e

riqueza, e faga fincapé no incremento do valor engadido, o coñecemento e a

innovación.

O desenvolvemento económico de Galiza vese hoxe gravemente limitado polos vetos e

limitacións impostas desde Madrid e a UE a moitos dos nosos sectores clave. Por iso,

para podermos levar adiante unha política pensada desde as nosas necesidades e

intereses, que aposte claramente pola creación de emprego e de riqueza no noso

país, precisamos confrontar as políticas hoxe imperantes e gañar, fronte a elas,

capacidade real de decisión. Precisamos ter nas nosas mans capacidade real de

autogoberno, verdadeira soberanía que empregar como ferramenta para levar a cabo

políticas ao servizo das maiorías sociais e do desenvolvemento social e económico de

Galiza.

Hai que dicilo claramente, para que ninguén se engane. Sen rachar a dependencia

económica e tomarmos o control dos nosos recursos non teremos futuro.

Precisamos gobernar nós a nosa Terra e facelo en función dos nosos intereses, os

da maioría social galega (traballadores asalariados, autónomos, pemes, ...) hoxe

empobrecida e castigada pola factura dunha crise que non causou.

Iso, e non ningún fetiche retórico, é a soberanía que desde o BNG estamos a reivindicar,

e que cada día máis sociedade galega percibe claramente como condición indispensábel

para que unha saída xusta e social a esta crise sexa posíbel. Vainos a vida, e o futuro,

nela.